Oddział turków w Grodzisku Dolnym

Pierwsze, pośrednie informacje, o istnieniu turków w Grodzisku pochodzą z przełomu XIX i XX w., rekrutowali się oni z mieszczan grodziskich, przyodziani byli w odświętny ubiór regionalny-szuby lub żupany, na głowach nosili magierki ozdobione charakterystycznym detalem – kogucimi piórami (na wzór austriackiej piechoty, która w tym czasie nosiła czarne kapelusze z dużymi pękami kogucich piór). Przepasani byli pasami, a na ramieniu nieśli myśliwskie strzelby. Z 1863 r. pochodzi informacja z ksiąg parafialnych, że tworzyli oni honorową asystę wokół baldachimu w Boże Ciało. Powtarzana jest tez lokalnie legenda o pochodzeniu tradycji i nazwie „turki”: Podczas wyprawy Jana III Sobieskiego pod Wiedeń uczestniczyli miejscowi chłopi. Po powrocie, w Wielki Piątek oddział przyodziany w zdobyczne mundury tureckie zaciągnęli wartę w podzięce przy Grobie Pańskim. Strój, jaki posiadali wywołał panikę wśród mieszkańców, którzy wołali z przerażeniem „Turki idą”.
Przed I wojną światową powstały nowe oddziały Turków w Budach Łańcuckich i Wólce Grodziskiej. W latach 60. XX w. w kościele parafialnym w Grodzisku przy Grobie Pańskim pełniły straż turki z sześciu miejscowości: Bud Głogowskich, Wólki Grodziskiej, Grodziska Dolnego, Grodziska Górnego, Grodziska Nowego i Zmysłówki.