Rzeźby tchnące optymizmem

Marek Więch urodził się w 1957 roku w Domaradzu, w l. 86-92 mieszkał w Iwoniczu- Zdroju, obecnie mieszka w Miejscu Piastowym.

Z wykształcenia jest strażakiem (ukończył Szkołę Chorążych Pożarnictwa w Poznaniu), ale imał się różnych profesji w swoim życiu. Pracował w policji, w fabryce samochodów, w firmie transportowo-budowlanej i rafinerii.

Od wczesnej młodości (pocz. l. 80.) zajmował się rzeźbieniem. Uważa się w tej dziedzinie za samouka, ale w jego rodzinie występowały rzeźbiarskie tradycje: rzemiosłem tym parali się jego dziadek oraz ojciec.  Więch zawsze traktował zajęcie to jako hobby i sposób na wyrażanie własnego postrzegania świata.

W jego twórczości wyróżnić można trzy najczęściej pojawiające się tematy artystyczne.

Pierwszy z nich to tematyka religijna. Wśród rzeźb należących do tej kategorii można znaleźć przedstawienia świętych, aniołów, Matki Boskiej itp. W przedstawieniach tych wyraźnie widać nawiązania do sztuki ludowej, zwłaszcza przydrożnych kapliczek i świątków.

Drugim tematem często poruszanym przez Więcha jest historia. Jest to zarówno historia XX w. reprezentowana w jego twórczości rzeźbami przedstawiającymi m. in. młodych powstańców warszawskich czy św. Maksymiliana Kolbe w obozowym pasiaku. Ale Więch w swojej sztuce nawiązuje również do Złotego Wieku w historii Polski (np. przedstawienia husarii). Do grupy tej należą również dzieła przedstawiające żołnierzy w umundurowaniu z różnych epok, porównanie wybranych stanów społecznych czy przedstawicieli różnych historycznych zawodów.

Ostatnia kategoria rzeźb Więcha to twórczość o tematyce świeckiej. W grupie tej znajdują się przedstawienia różnych prac domowych (wyrabianie masła), rzeźby przedstawiające polimorficzne przedstawienia zwierząt o demonicznym zabarwieniu oraz jego interpretacje rzeźb rdzennych narodów Afryki i Oceanii.

Artysta najczęściej stosuje drewno olchowe, topolowe, brzozowe i lipowe. W swojej pracy rzeźbiarskiej używa zarówno tradycyjnych narzędzi odziedziczonych po przodkach, ale również współczesnych sprzętów szlifierskich.

Cechą charakterystyczną jego rzeźb jest niezwykle żywa kolorystyka polichromii, do wykonania której używa zarówno farb olejnych jak i akrylowych.

Otrzymał wyróżnienie w Przeglądzie Artystów Ludowych Wojewódzkiego Domu Kultury w Krośnie.

Jego rzeźby znajdują się w zbiorach Muzeum Regionalnego w Jaśle, Muzeum im. Adama Fastnachta w Brzozowie, Zagrody Etnograficznej w Rogach, Muzeum Etnograficznego im. S. Udzieli w Krakowie.  Podziwiać je można również w naszym Muzeum na wystawie czasowej „Etnocarpathia”, serdecznie zapraszamy!