Świat Orientu i Południa

Blisko 200 rzeźb z kolekcji Andrzeja Cerlińskiego, historyka sztuki i podróżnika, pochodzących z okresu od XVIII do XX wieku, pokazuje niebywałą precyzji i kunszt mistrzów, którzy je wykonali. Największą grupę stanowią rzeźby chińskie i indyjskie, ukazujące bogaty i zróżnicowany świat tych kultur, wciąż ogromnie atrakcyjnych dla odbiorcy europejskiego. W Indiach doskonałości dzieła nigdy nie mierzono stopniem jego podobieństwa do natury. Zatem obowiązywała tam zasada stylizacji i typowości. Wszystko, co nie było ozdobione, postrzegano jako niepełne i niedoskonałe, a więc obce światu bogów, stąd rzeźba z tamtego kręgu kulturowego jest niezwykle bogata i wyrafinowana.
Dla odmiany sztuka chińska była związana głównie z filozofią oraz religią, stąd jej silne przesłanie symboliczne. Znaczenie miał również materiał, z którego wykonywano rzeźby. Szczególnie ceniono nefryt, o którym Konfucjusz powiadał, że ludzie od niepamiętnych czasów odnajdywali w nim wszelkie cnoty.
Ogromna jest rozmaitość materiałów, z których wytworzono rzeźby: kość słoniowa, kości bawołu, renifera, hipopotama, mamuta, róg nosorożca, muszle, laka, kamienie takie jak: nefryt, jaspis, malachit, obsydian, onyks, serpentynit, sodalit, werdyt, kryształ górski, agat, ametyst, kamień mydlany, koral, piasek pustyni. Inne figurki wykonano z egzotycznych gatunków drewna, najmniejsze formy wyrzeźbione są w pestkach. Wiele z rzeźb ozdobiono detalami ze srebra, brązu, miedzi i macicy perłowej. Na odrębne zainteresowanie zasługuje precyzja wykonania przez anonimowych artystów używających prostych narzędzi, którymi wyczarowali wspaniały, zupełnie niezwykły, piękny świat.