Anioł Izydora Błaszczaka

2 października w kościele katolickim obchodzone jest wspomnienie liturgiczne Świętych Aniołów Stróżów (ustanowione przez papieża Pawła V). Z tej okazji prezentujemy Państwu rzeźbę wykonaną przez Izydora Błaszczaka z Debiny, w poł. XX w.

Jest to rzeźba w drewnie, pełna, przedstawiona frontalnie, pokryta farbami olejnymi. Anioł przed sobą trzyma krzyż, palmę i serce. Postać odziana jest w długą suknię, błękitnego koloru, spod której widoczne są bose stopy. Skrzydła ma długie, opuszczone w dół. Twarz okrągła, płaska, okolona długimi, brązowymi włosami.  Podstawa figury ma kształt eliptyczny i pomalowana jest na zielono. Eksponat ten mierzy 25,5 cm wysokości.

Izydor Błaszczak (1897-1977) rzeźbiarz z Dębiny k. Łańcuta. Początkowo jego twórczość skupiona była na przedmiotach użytku codziennego. Tworzył również zabawki i szopki.  Urządzając swój dom wykonał szereg mebli wzorowanych na tych, które zobaczył w zamku łańcuckim. Rzeźbą figuralną zajmował się sporadycznie, aż do 1964 r., kiedy to jego prace wystawiono na ekspozycji przedstawiającej sztukę ludową powiatu łańcuckiej.  Tematem wiodącym jego twórczości były przedstawienia świętych. Ludwik Zimmerer, znawca i kolekcjoner sztuki ludowej pisał: „Święci Błaszczaka, nie są żadnymi potęgami tamtego świata, nie są bóstwami przyrody, płodności, tylko są jakby trochę przebranymi chłopami i dziewczynami wiejskimi, z którymi rzeźbiarz doskonale się rozumie i jest na ty. Ale równocześnie te postacie, które jakby fraternizują się z nim, są dla niego świętymi dostojnikami, a on afirmuje własną godność i wartość stwierdzając bliskość między nim, a sobą. Arcyciekawy podwójny proces, który da się zaobserwować przede wszystkim w tradycyjnej sztuce ludowej polskiej: uczłowieczenie tego, co jest w sferze sacrum i zarazem sakralizacja sfery ludzkiej i podniesienie własnej poniżonej egzystencji”. (1975, s. 58).

Prace Izydora Błaszczaka znajdują się w zbiorach osób prywatnych, Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, Działu Regionalnego Muzeum – Zamku w Łańcucie, a także Muzeum Etnograficznego im. F. Kotuli w Rzeszowie.

Bibliografia:

K. Ruszel, Leksykon kultury ludowej w Rzeszowskiem, Rzeszów 2004, s. 35, 36.