Cymbały z klawiaturą

Cymbały z klawiaturą pochodzą z Gwoźnicy Górnej z pocz. XX w. Muzeum zakupiło eksponat w 1988 r. od Stanisława siwego. Wykonawca instrumentu nie jest znany. wiadomo jedynie, iż twórcą skrzynki z klawiaturą był ludowy artysta z Gwoźnicy Górnej - Jan Babiarz.
Zarówno dolna jak i górna płyta rezonansowa cymbałów wykonane są z jednakowego gatunku drewna, przednie i tylne natomiast ściany pudła obite są ozdobionymi, profilowanymi, drewnianymi listwami. Całość pokryta jest brązowym i bezbarwnym lakierem. Dwa otwory rezonansowe w górnej płycie wypełnione są rozetami w formie stylizowanej, głownie kwiatu o sześciu liściach, pomalowanego na złoty kolor. Cymbały posiadały niegdyś 22 pasma - po 6 strun w każdym, z czego pozostało 18 pasm po 5 strun.
Struny otwierają sie na dwóch podstawkach wykonanych z grubego metalowego drutu opartego na rzędach ruchomych podpórek ( 11 po lewej stronie, 8 po prawej).
Z boku instrumentu znajdują się zaczepy do mocowania brakującego paska, z przodu natomiast 2 koluszka do mocowania skrzynki z klawiaturą.
Skrzynka o kształcie prostokątnym i wymiarach boków 36,5, 32 cm oraz wysokości 10,5 cm, złożona jest w sposób prymitywny z różnych kawałków drewna.  Znajdująca się wewnątrz klawiatura posiada układ fortepianowy i składa się z 15 białych klawiszy pokrytych laminatem i 15 czarnych pomalowanych farbą.
Klawisze połączone są z mechanizmem młoteczkowym przy pomocy prymitywnych dźwigni. Każdy z 26 młotków odpowiada określonemu klawiszowi i podnoszony jest za jego naciśnięciem. Młoteczek jest odpowiednio wygiętym drutem (każdy innej długości) na końcu którego nasadzony jest drewniany kołek z przylepionym kawałkiem skóry. Tak skonstruowana klawiatura umożliwiała jej wykonawcy grę na instrumencie _ Janowi Babiarzowi. Pozbawiony bowiem części palców u obu rąk nie mógł muzykować na instrumencie w sposób tradycyjny przy pomocy palcatek.