Koło życia

W bułgarskiej, tradycyjnej ikonografii częstym jest przedstawienie “koła życia”, pokazuje ono jednocześnie dwa nakładające się na siebie cykle: pory roku i etapy życia człowieka. Z  tym jednak, że “koło życia” dla świata przyrody obraca się w nieskończoność, natomiast życie człowieka to tylko jeden jego obrót. Na wiosnę  przyroda budzi się do życia –  człowiek się rodzi, przeżywa okres dzieciństwa, otoczony opieką  i troską rośnie i dojrzewa.  Lato to czas pełnego rozkwitu dla świata roślinnego i zwierzęcego,  dla człowieka to lata największej sprawności zarówno fizycznej jak i umysłowej, okres zakładania rodziny  czas intensywnej pracy. Jesień zarówno w przyrodzie jak i w życiu ludzkim –  to czas zbierania plonów.  Człowiek jest jeszcze wtedy ciągle w miarę sprawny fizycznie i psychicznie, stał się już posiadaczem pewnych dóbr, żyje spokojnie i dostatnio, grzeje się w ostatnich promieniach jesiennego słońca. Zima to w przyrodzie okres odpoczynku i stagnacji, a dla człowieka czas smutku, chorób, niedołężności i ostatecznie śmierci. Przyroda odradza się za kolejnym obrotem „koła życia”, życie człowieka niestety już nie.

Elżbieta Piskorz-Branekova

Więcej na wystawie czasowej „Chleb życia, chleb śmierci”.

Serdecznie zapraszamy!